شاهنامه خوانی در لندن

اين هم از عجايبی بود که من دنبالش می‌گشتم. بعد از دوره‌ای که با استاد فريدون جنيدی گذراندم, سالها در ايران دنبال کلاس شاهنامه‌خوانی بودم ولی پيدا نکردم. البته نه که نبود ولی من بعد از دانشگاه, يا عسلويه بودم يا بوشهر.
ولی اينجا اين خانم با زبان انگليسی داستان‌های شاهنامه را چنان با آب و تاب تعريف می‌کرد که شنونده‌هاش که به جز من همه اروپايي بودند لذت می‌بردند.
او با وسايلی که خودش از چين و آذربايجان خريده بود برای داستان‌ها موسيقی می‌نواخت و شور و هيجان ايجاد می‌کرد.
اينجا سطح مطالعه مردم واقعن بالاست. برای من باور کردنی نيست. خيلی از همکارانم در حد عالی با تاريخ ايران آشنا هستند. البته نه تنها ايران که تاريخ همه نقاط دنيا را خوب می دانند.
ما تاريخ خودمان را در حد آنچه در مدرسه خوانده‌ايم می‌دانيم و همين را هم معادل تاريخ دنيا فرض می‌کنيم چون اصولن به جز ما کسی در دنيا نه تاريخی داشته و نه امپراطوری به جز امپراطوری هخامنشی بوده است. البته که ما گذشته پرافتخاری داشتيم ولی بهتر است با مطالعه تاريخ ببينيم آيا تمدن 2500 ساله قديميترين تمدن دنياست؟